موضوع اين كتاب، مطالعة تأثير دين در سياست جوامع مسيحي و اسلامي است. نگارندة نوشتار حاضر با تأكيد بر «جامعه‌شناسي تاريخي» و اعتماد به اين موضوع كه هر جامعه‌اي تاريخ خاص خود را دارد كه قابل فرو كاستن به تواريخ ساير جوامع نيست، بر اين مسئله پافشاري مي‌كند كه نه تنها بين شرق و غرب، تفاوت‌هاي بنياني وجود دارد كه «ماركسيست»ها آن را ناديده گرفته‌اند، بلكه بين جوامع شرق هم تفاوت وجود دارد. وي همچنين معتقد است كه «دموكراسي»، خاص كشورهاي اروپاي باختري يعني خاستگاه دولت‌هاي مدرن است و اين موهبت از آن رو نصيب اين بخش از زمين شده كه چند مؤلّفه از جمله مذهب كاتوليك آن را از ساير بخش‌هاي زمين جدا كرده است. وي بر همين اساس، استدلال مي‌كند كه سرزمين‌هاي اسلامي و پيروان مذهب ارتدوكس هرگز شاهد دموكراسي نخواهند بود. چرا كه وحدت حوزه‌هاي اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي، امكان استقلال امر سياسي را از بين مي‌برد و بدون چنين استقلالي دولت مستقل مشكل نمي‌گيرد. مشخّصة كتاب، تشويق مخاطب به انديشه در باب تفاوت‌ها و پيدا كردن راه حل‌ها و يافتن منابعي اسلامي ـ سياسي در پاسخ‌گويي به اين شبهات است.